de reis naar Marmaris

Vanmorgen om half 9 ging de wekker, het eerste gevoel wat er door me heen ging was jaaaaaa ik ga vandaag, nee ik lieg het eerste gevoel was jongens het is zondag wat doe ik zo vroeg wakker dit klopt niet. Na een half uur met mijn bed geknuffeld te hebben en afscheid genomen te hebben toch maar mijn bedje uit gesprongen om de laatste dingetjes te regelen. Gister van opa de ruiter een koffer geleend want die had ik niet en dat is wel zo handig als je je halve kledingkast mee wil nemen. Toen alles in de koffer zat kwamen moeders en ik tot de conclusie dat de koffer niet op slot kon.. het was inmiddels 10.50 en om 12.00 vertrok taxi Geer dus toch even snel Geer zijn koffer gepikt om alles vervolgens over te gooien naar de grotere koffer. Toen alles erin zat ben ik mijn kleine broertje doei gaan knuffelen en uit gaan leggen dat Marit lang naar het buitenland ging maar wel kon skypen, toen hij begreep wat skype was hebben we afgesproken van de week te skypen maar dan uiteraard wel op Melvin style: ‘jij moet koffie drinken en dan drink ik hier limonade met een koekje en als ze daar koekjes hebben mag jij ook wel een koekje’. Mijn eerste skype-date is dus al geregeld! Om 11.55 even snel mijn koffer gewogen, 23,6 kilo..fuck en nu? Mijn handbagage dan maar wegen, 7,4..fuck! Ik vlieg met Corendon en daar mag je 20 kilo ruimbagage en 5 kilo handbagage!! Toch maar in de auto gestapt want om nu te zeggen ik ga dan wel niet is geen optie! Eenmaal op het vliegveld aangekomen eerst richting de check-in gegaan,20 minuten later toen een van de 2 corendon dames besloot toch nog terug te komen naar haar loket was ik aan de beurt. ‘Bent u al ingecheckt mevrouw?’ ‘eeuuuhhhmm nee daarom sta ik hier toch?’ Uiteindelijk begreep ik dat het de bedoeling was dat ik dat bij een ander loket deed maar de vrouw was zo vriendelijk het hier even te doen. Ik gaf mijn id-kaart aan de vrouw in de hoop dat ze hem voorzichtig zou aanpakken en niet mijn id-kaart verder zou scheuren dan al gebeurd was voor vertrek. Alles ging prima tot de kofer gewogen werd ik had de optie er 1 kilo uit te halen dan gaf ze me de andere 2 kilo kado,maar eigenwijs als ik ben wilde ik perse mijn 4 paar schoenen en overdosis drop en stroopwafels mee nemen dus besloot dan maar te betalen. Toen werd ineens ook naar mijn handbagage gevraagd en ja die was ook te zwaar.. ‘heeft u er een zwaar voorwerp inzitten mevrouw?’ ik twijfelde om te zeggen ‘alleen wat seksspeeltjes mevrouw’ maar besloot toch maar mezelf in te houden aangezien ik met mijn ouders er stond en niet met amber. ‘ja een laptop’ ‘zou u die er even uitwillen halen’? tuurlijk geen probleem zo gezegd zo gedaan woog mijn backpack ineens 4,7 kilo,toppieeee ik mocht door naar de betaalbalie. Evenlater toen alles geregeld was op naar de Starbucks om nog even van de lekkere koffie te genieten. Terwijl ik mijn overdosis suiker in het bekertje flikker zie ik ineens mijn oom en tante aan komen lopen,wat een leuke verrassing,vandaar dat mijn moeder zo stiekem met haar telefoon zat haha. Toen ik dacht dat ik het toppunt bereikt had,kwam het toppunt daar aanlopen. Mijn beste vriendin loopt half lachend half traanogend op me af en zegt: ‘je dacht toch niet dat ik je zonder een knuffel dat vliegtuig in liet gaan?’ Wat lief! Het janken kon beginnen haha. Na de koffie en 10 minuten nog even genieten met mijn beste vriendin even meegelopen naar haar trein om vervolgens te haasten terug. Inmiddels was het 14.05 en ik zag ineens dat ik 14.15 moest boarden ‘ ooohh dat red ik ‘. Ja niet dus.. ik liep naar de paspoortcontrole en probeerde me zo stoer mogelijk te houden maar al die mensen die van je houden achterlaten wekt toch traantjes op. Evenlater loop ik stoer met mijn legerbackpack de paspoortcontrole door en inmiddels is het 14.20. Geen probleem dacht ik nog want er staan altijd mensen voor je bij de security check. Wel probleem dus de gate was 15 minuten lopen volgends de bordjes dat word vrijwillig hardlopen met zware rugzak. Uiteindelijk zat ik veilig en vooral net op tijd op stoel 3D. De vlucht ging helemaal prima ik zat naast een jong stel van een jaar of 20 dat nog niet erg lang bij elkaar was voor mijn gevoel. Toen we tien minuten in de lucht waren ging ik er klaar voor zitten om lekker te gaan slapen, toen een kwartier later het hele vliegtuig sliep besloot mijn lichaam lekker tegen te werken waar ik normaal geen last van heb ahum.. conclusie ADHD-aanval schaal 1 op 10 .. 12!!!!! Nog geen half uur later lag mijn buurjongen in een diepe slaap waardoor hij met zijn hoofd op mijn schouder viel. Eerst bleef ik braaf stilzitten hoeveel moeite dat ook kostte tot er turbulentie kwam want wat is er dan leuker om als zijn hele stoel trilt keihard in zijn oor te blazen? Hij schrok overeind en dacht minstens dat de nooduitgangdeuren al openwaren en besefte niet dat ik de wind speelde wat een lol had ik toch met mezelf. Verder was de vlucht erg saai en was ik blij dat toen we gingen landen. Meteen naar de wc gehuppelt en vervolgens door naar de drankwinkel want ik had kadir en loes bacardi beloofd maar al snel liep ik tegen een probleem aan.. per paspoort mag je 1 fles drank het land inbrengen..De vriendelijke turkse bloedmooie vrouw zag mijn kinderlijke teleurstelling en besloot dat ik een fles vast moest afrekenen en even moest wachten wat ik dus deed. 2 belgische jonge vrouwen stonden achter in de rij en een van de meiden kocht maar drank dus ik mocht op het andere paspoort mijn 2e fles bacardi kopen aaaaiiiight!! De koffers waren er gelukkig snel en ik racede zigzaggend naar buiten om te roken. Vrolijk loop ik naar de balie van Corendon en zie daar mijn hostess van 4 weken geleden staan en roep zonder na te denken ‘ heeeey Savannahh hoe issut nou?’ na een verwarde blik begreep ze dat ik haar kende en ging het belletje rinkelen. Uiteindelijk voor 20 euro een busplaatsje veroverd waar ik nu dus inzit want mijn plan om te schrijven op het vliegveld is mislukt door de koffiepauze,kofferovergewichtproblemen en huilbuien. Over een uurtje sta ik bij de kleurenfontein in marmaris en wandel ik naar mijn nieuwe appartement en tijdelijke nieuwe leven..Ik ben er klaar voor maar de vraag is.. zijn jullie lezers er klaar voor?

Marit 14-7-2013