Vervolg dag 1

Vanmiddag ben ik weer oud en vertrouwd met de bus naar het centrum gegaan met Loes. De busjes hier zijn een geniale uitvinding voor 2 lira mag je huts het busje in springen en lekker gaan zitten. Omdat de man van Loes veel werkt zorgt Loes voor Robin van 1 dus die ging gezellig mee in de buggy. Ik sta in de bus omdat ik was opgestaan voor een oudere gesluierde vrouw en begin me zelf ook oud te voelen als ik merk dat ik moe en loom word van de warmte. De zweetdruppeltjes beginnen langzaam van mijn gezicht en lijf te druppelen en Robin vind dit allemaal meer dan vermakelijk. Eenmaal in het centrum lopen we eerst maar de bazaar in om even naar Den en Ser te gaan. Robin wordt van alle kanten begroet en tovert een glimlach op zijn gezicht wat het effect alleen maar erger maakt. Na in totaal een uur zijn we klaar in het centrum en zitten we terug in de bus. Toen we thuis aankwamen waren de 2 Nederlandse meiden thuis van stage en hadden we besloten dat we allemaal wel trek hadden in pannenkoeken! De meiden nog even vanille ijs gehaald voor op de pannenkoeken en het koken kon beginnen. Ik stond in de starthouding omdat ik niet wist of ik de tafel moest dekken of de pannenkoeken moest verprutsen maar werd naar mijn stoel gestuurd want de tafel was klaar en ‘Jan’ de neef van Loes haar man die hier woont werd achter het fornuis geplaatst! S’avonds na het eten gezellig met alle vrouwen(en jan) buiten gezeten en achter elkaar gedouched. Rond 9 uur half 10 heb ik de dames verlaten en liep ik naar de bus toe die hier om de hoek stopt. Om 10 uur was ik bij Ser en Den en ben daar tot 12 uur geweest. De hele avond beetje proppen beetje Nederlanders aanspreken en mijn eerste turkse les gehad hoe ik in de intercom kon zeggen dat ik appelthee wilde en hoeveel ik hiervan wilde. Toen de hele bazaar dicht ging ging bodyguard Ser allias ‘pitbull-adoptie-broer’ mee naar de barstreet om hier de baas van de b-52 te leren kennen en eindelijk Kadir te zien! Stralend stond hij te wachten wat superlief was. Even een kort praatje gemaakt en toen door naar andere clubs. Eerst bij Club Mango appelmoes gefeliciteerd met zijn verjaardag toen nog naar club Joy geweest,helemaal achterin gaan staan bij de boksbal en samen een corona gedronken en beetje gedanst. Rond half 2 liepen we naar de uitgang en wandelde door een lege bazaar terug. Ser moest nog peuken hebben dus ik volge hem. In de bazaar ergens in een hoekje zat een winkeltje waar ze sigaretten verkochten en Ser kende de eigenaar duidelijk. Toen we dichtbij de winkel kwamen kregen we allebij een stukje watermeloen afgesneden in ons hand,lekker dacht ik nog met die corona nasmaak…nou niet dus. We moesten samen die watermeloen helemaal opeten en er werd me snel duidelijk gemaakt dat nee zeggen een belediging is. Daar sta je dan midden in de nacht in een verlaten bazaar tussen de schoonmakers en laatste eigenaars van winkels die nog open zijn,me je vinger pitjes uit de meloen te vissen en je hele gezicht nat en plakkerig te maken door hem in de watermeloen te duwen anders kan je niet happen. Na een kwartier giechelen over watermeloenbomen in je buik als je de pitjes doorslikt was hij dan op,verfrissend doekje en we gingen weer verder. Ik vroeg Ser of hij met de taxi een goeie prijs in het Turks wilden afspreken en zei ik probeer eerst wel even vervoer te vinden. We lopen de bazaar uit en zien het internetcafé, Ser geeft de man een hand en 2 hoofd-stoot-kusjes ofzo en ik word voorgesteld. Hij zegt iets in het Turks en binnen 1 minuut worden er scooter sleutels opgegooid. We stappen op en rijden weg en 5 min later ben ik vlak bij het appartement waar we stoppen om geen hard geluid te maken en iedereen te laten slapen. We roken nog een sigaretje en ik loop richting het appartement. Zodra ik de hoek om kom zie ik de lichten nog branden buiten,hoor ik gegiechel en zie ik 3 schimmen zitten. Ik loop langs de stenen muur die om het huis heen staat om zo bij het hek te komen en netjes via voor binnen te komen. ‘jump over it’ ik herken de stem en zie dat het opperhoofd papa van het huis is,tuncay of hoe je dat in het Turks schrijft. Ik loop het trappetje op en tref daar tuncay,jan en de buurman aan. ‘weeee aaree drunkkk because of youuuu bacardii yeeeeey’ haha ik schuif gezellig aan en we hebben tot half 4 zitten kletsen en over vanalles gepraat wat best lastig was aangezien hun engels niet supergoed is. Uiteindelijk lig in rond 4 in bed en val ik met een grijns in slaap,wat is het leventje hier toch gaaf!